“Welke behandeling het beste bij iemand past, hangt af van wat diegene belangrijk vindt. Als patiënten door hun arts goed worden geïnformeerd en actief worden betrokken bij de besluitvorming rond hun behandeling, komen ze samen tot de best passende behandeloptie.
Afgelopen jaar hebben we nagedacht over hoe we ‘Samen Beslissen’ beter onder de aandacht kunnen brengen. We hebben een grote nulmeting gedaan onder artsen, verpleegkundigen en patiënten met vragen als ‘Wat denk je dat Samen Beslissen is?’ en ‘Waar loop je tegenaan?’. Uit de onderzoeksresultaten bleek dat er nog veel winst te behalen valt. Er worden regelmatig verkeerde aannames gedaan en gesprekken worden vaak nog te eenzijdig gevoerd. In juli lanceerden we de campagne ‘Samen Beslissen’ die aansluit bij de landelijke campagne. Hiermee willen we professionals en patiënten bewust maken van hun rol in het samen beslissen.
Daarnaast zijn we gestart met trainingen waarin artsen en verpleegkundigen leren welke technieken je kunt toepassen in een Samen Beslis gesprek. Ook het komende jaar hoop ik steeds meer aandacht te kunnen vestigen op het thema Samen Beslissen. Want, een goed gesprek is de basis voor een behandelkeuze die het best past bij het leven van de patiënt.”
Een goed gesprek is de basis voor een behandelkeuze die het best bij iemand past.
Er gaat steeds meer aandacht naar de gezondheid van de patiënt vóór de operatie.
“Waar er voorheen vooral werd gekeken naar hoe de kans op complicaties tijdens en na de operatie zo laag mogelijk gehouden kon worden, gaat er nu er steeds meer aandacht uit naar de gezondheid van de patiënt vóór de operatie. Ik begeleid patiënten die kort geleden zijn gediagnosticeerd met long- of darmkanker met prehabilitatie, een hoog-intensief trainingsprogramma.
In samenspraak met de patiënt, beoordeelt de arts of de patiënt geschikt is voor prehabilitatie. Wanneer dit het geval is, wordt de patiënt gedurende de weken voor de operatie intensief begeleid door een fysiotherapeut, diëtist, medisch psycholoog en prehabilitatie-coördinator. Met als doel: zo fit mogelijk de operatie in. Het programma omvat vijf pijlers: voeding, conditie, leefstijl, mentale conditie en indien noodzakelijk het corrigeren van onderliggende aandoeningen.
Patiënten reageren positief. Op dit moment richten we ons vooral op prehabilitatie bij patiënten met long- of darmkanker. Operaties aan de longen of darmen geven over het algemeen een grote kans op complicaties. Ons streven is om het prehabilitatie-programma voor alle grote operaties mogelijk te maken. Om dit voor elkaar te krijgen zullen we moeten samenwerken met andere zorgverleners in de regio. Zo kunnen we samen een passend programma bieden, dichtbij de patiënt thuis en op een manier die toegankelijk is voor iedereen.”
“Op de afdeling neonatologie vinden we het essentieel dat ouders en kind niet gescheiden worden. De afgelopen jaren zijn we steeds meer gaan werken volgens de visie van Family Integrated Care (FIC) waarbij ouders de primaire zorgverleners van hun kind zijn en zorgverleners zelf een adviserende rol innemen. Door ouders te scholen, geven we hen de kennis en kunde om beslissingen te nemen over hoe de zorg voor hun kind wordt ingericht.
De eerste onderzoeksresultaten zijn lovend. FIC heeft meerdere voordelen voor zowel ouders als kind. Naast een betere hechting, groei en algehele gezondheid van het kind, zorgt FIC voor minder depressie bij ouders, een reductie van nosocomiale infecties en een kortere opnameduur.
Als team proberen we ouders zoveel mogelijk te faciliteren in de zorg voor hun kind. Zo zijn we bezig met het ontwikkelen van een app met informatie voor ouders over het zorgproces van hun kind. Ook voeren we gesprekken met ouders die nog geen gebruik konden maken van FIC om te achterhalen wat zij gemist hebben en wat we huidige en toekomstige ouders kunnen bieden wanneer hun kind wordt opgenomen.”
We zijn steeds meer gaan werken volgens de visie van Family Integrated Care.
Ons team verzorgt handelingen die normaal gesproken zouden plaatsvinden op de polikliniek of in de kliniek.
“Ons team van transmurale verpleegkundigen legde het afgelopen jaar ruim 18.000 thuisbezoeken af. ‘Door ziekenhuis verplaatste zorg’ kunnen we de hoognodige capaciteit vrijmaken voor andere patiënten. In 2022 bestond ons Transmuraal Team 25 jaar en kreeg de naam ThuisBeter.
Nu de druk op de ziekenhuiszorg hoog is en er een golf van nieuwe, chronische en oudere patiënten wordt verwacht, wordt zorg aan huis een onmisbare pijler. Verpleegkundige zorg thuis spaart een ziekenhuisbezoek uit, of zorgt ervoor dat een patiënt eerder naar huis mag na een opname.
Ons team verzorgt handelingen die normaal gesproken zouden plaatsvinden op de polikliniek of in de kliniek. Voor de patiënt is dat fijn, maar ook voor het ziekenhuis is het een uitkomst. Medisch specialisten roepen onze hulp vaker in, omdat alles in het ziekenhuis doen steeds lastiger wordt en op termijn waarschijnlijk niet lukt. Daarnaast kunnen bepaalde medicijnen bij kanker tegenwoordig eenvoudiger worden toegediend, met een injectie in plaats van een infuus. Daardoor kan het makkelijker thuis.
Het team van ThuisBeter bestaat uit achttien verpleegkundigen. Nog maar weinig ziekenhuizen hebben hun eigen reizende verpleegkundigen. Vaak wordt dit ondergebracht bij externe thuiszorgorganisaties. Wij ervaren het als een groot voordeel dat onze verpleegkundigen deel uitmaken van het ziekenhuis. Zij kennen onze behandelaren en apothekers en kunnen direct contact met hen leggen als dat nodig is.”
“In samenwerking met partners uit de eerste lijn willen we de chronische zorg zoveel mogelijk buiten het ziekenhuis organiseren. Met thuismonitoring zetten we in op betere gezondheid door (secundaire) preventie en ondersteuning. Zo leidt thuismonitoring bijvoorbeeld tot minder spoedbezoeken. Met de juiste zorgverlener op de juiste plaats zetten we de beschikbare capaciteit optimaal in. Ook remmen we af op medicalisering en heeft thuismonitoring een positief effect op het klimaat, omdat je minder verkeer naar het ziekenhuis hebt en minder ruimtes hoeft te verwarmen. Bovendien kunnen verpleegkundigen die niet meer aan het bed willen staan, hun kwaliteiten inzetten op hoog niveau in het thuismonitoringsteam (TMT).
Het TMT begon nog vóór de pandemie als pilot en nam een enorme vlucht tijdens de coronaperiode. In de pilotfase was het team nog versnipperd over de poliklinieken, maar sinds 1 april 2022 is het centraal TMT actief. De verwachting is dat het een vaste afdeling met vaste financiering wordt. Door thuismonitoring kunnen we niet alleen nu de zorgvraag beter opvangen, maar ook later. We zien dat patiënten beter met hun ziekte omgaan, doordat ze meer contact en meer ruimte voor vragen hebben.
Hoewel het vaak al goed gaat, zien we wel dat de oudere patiënten soms nog moeten wennen aan thuismonitoring, de jongere generatie is er al vaker klaar voor. Als een patiënt het niet begrijpt of echt niet ziet zitten, dan zien we af van Thuismonitoring. Dat wordt aan de voorkant al besproken met de patiënt.”
Door thuismonitoring kunnen we niet alleen nu de zorgvraag beter opvangen, maar ook later.
Google+