Je bent een bezig bijtje. Wat houd je zoal bezig?
“Ik doe graag veel verschillende dingen naast elkaar. Naar mijn mening ben je als mens met meer talenten geboren dan je in één baan kwijt kunt. Ik combineer mijn vaste baan als adviseur patiëntcommunicatie met mijn eigen coachpraktijk en een rol als bestuurslid bij een vrijwilligersorganisatie in India. Zo ben ik in meerdere werkvelden actief maar altijd met hetzelfde doel: met en voor mensen werken. Ook heb ik drie jaar lang AIOS en ANIOS in het ASz gecoacht, hier krijg ik veel energie van.”
Hoe is jouw vak als adviseur patiëntcommunicatie ontstaan?
“In 1995 werd de eerste wet in het leven geroepen waarin de rechten en plichten van patienten vastgelegd waren: de Wet op de Geneeskundige Behandelings- Overeenkomst (WGBO). Hierin staat onder andere dat de zorgverlener de plicht heeft om de patiënt juist te informeren en te toetsen of de uitleg begrepen is. De patiëntfolders helpen hierbij. Zonder die wet bestond mijn vak nu niet. Toen ik bij het Albert Schweitzer ziekenhuis begon, was net de fusie tussen het Drechtsteden ziekenhuis en het Merwedeziekenhuis achter de rug. Mijn eerste opdracht was om alle verschillende folders van beide ziekenhuizen uniform te krijgen. Toen dit klaar was, ben ik de andere aspecten van patiëntvoorlichting verder gaan uitrollen.”
Ik heb altijd de ruimte en het vertrouwen gekregen om te doen wat ik denk dat goed is voor mijn vak.
Wat is de grootste verandering die je de afgelopen 25 jaar hebt meegemaakt in jouw vak?
“Ik heb altijd de ruimte en het vertrouwen gekregen om te doen wat ik denk dat goed is voor mijn vak. De laatste jaren ligt de focus steeds meer op kwetsbare patiëntgroepen. Zoals mensen met diverse culturele achtergronden, beperkte gezondheidsvaardigheden of laaggeletterdheid. Met name door de digitalisering groeit de kloof tussen digitaal vaardige en minder digitaal vaardige patiënten. Ik blijf me voor deze groep inzetten door onder andere workshops interculturele communicatie of laaggeletterdheid te organiseren. Verder werk ik veel aan de patient journey app en adviseer onze zorgverleners over voorlichtingsvraagstukken.”
Wat is de invloed van verdere digitalisering?
“Mijn vak evolueert snel door de verschuiving naar zorg aan huis. Dit betekent ook dat patiëntvoorlichting steeds meer naar de poliklinieken is verschoven en nu ook vaker naar de thuissituatie. De komst van MijnASz speelt hier een grote rol in maar we moeten ervoor zorgen dat we ook onze niet-digitaal vaardige patiënten blijven bereiken, zelfs -of juist- te midden van deze veranderingen.”
Wat zijn de grootste veranderingen die je de afgelopen 25 jaar op het gebied van neurologie hebt meegemaakt?
“Op het gebied van neurologie zijn er de afgelopen 25 jaar veel stappen gemaakt. Zo was een herseninfarct in mijn beginjaren als neuroloog amper behandelbaar. De enige optie die er toen bestond, was het gebruik van bloedverdunners om een stolsel op te lossen binnen vierenhalfuur uur na het ontstaan van klachten. Sinds 2015 is een behandeling ook mogelijk door het gebruik van een katheter waarmee een stolsel uit het afgesloten bloedvat verwijderd wordt. Ook kan de patiënt nu tot 24 uur na het herseninfarct behandeld worden. De kans op herstel is hiermee sterk vergroot. Daarnaast heeft de behandeling van MS een grote vlucht genomen. Er zijn nu gespecialiseerde centra, waaronder ons ziekenhuis, waar je als MS-patiënt naartoe kunt. Deze waren er eerder niet. Ook is het aantal medicijnen voor de behandeling van epilepsie flink uitgebreid.”
Welke invloed heeft digitalisering op je werk gehad?
“Ik weet nog goed dat ik 25 jaar geleden stapels papieren dossiers op tafel had liggen. En als ik een scan maakte, moest deze uit een map op een lichtkast gehangen worden om te beoordelen. Nu kunnen we alles digitaal bekijken en hebben we één plek waar alle patiëntinformatie staat. Hierdoor kan ik mijn spreekuur veel beter en efficiënter voorbereiden. Aan het einde van het spreekuur moesten 25 jaar geleden brieven gedicteerd worden vanuit de dossiers, die daarna door de secretaresse werden uitgetypt. Tegenwoordig is een druk op de knop voldoende om de brief aan te maken.”
Ik wil nog lang niet met pensioen!
Welke ontwikkelingen voorspel je voor de toekomst?
“Voor de toekomst verwacht ik onder andere dat er op het gebied van beroertebehandeling nog stappen worden gemaakt. Op dit moment doe ik samen met het Erasmus MC onderzoek naar hoe we patiënten met een beroerte vanuit de thuissituatie sneller naar het meest geschikte ziekenhuis kunnen transporteren. Er is nog veel winst te behalen. We willen bereiken dat een patiënt eerder aan de bel trekt zodat behandeling in het ziekenhuis sneller plaats kan vinden. Ook hoop ik dat we voor ziektes als Parkinson en Alzheimer vroegtijdig kunnen achterhalen waarom cellen worden afgebroken en hoe we dit kunnen voorkomen. Verder ben ik heel nieuwsgierig naar de invloed van artifical intelligence op het voorspellen van bepaalde diagnoses en het verbeteren van processen in de spreekkamer.”
Google+