Op zijn 80e als laatste loper finishen op de marathon van Rotterdam: dat is het doel van de 78-jarige John van Gilst! Van Gilst heeft maar liefst 57 marathons op zijn naam staan waarvan hij er 32 in zijn geboorteplaats Rotterdam liep. Ondanks zijn diagnose darmkanker, is hij niet van plan te stoppen met zijn grote liefde: hardlopen.

Marathondroom wordt werkelijkheid
“Al van jongs af aan is sporten een belangrijk onderdeel in mijn leven. Ik had altijd de droom om een marathon te lopen maar de hardlooptrainingen waren lastig te combineren met de andere sporten die ik toen deed. Rond mijn 41e dacht ik: nu moet het er toch echt eens van komen! Ik nam mezelf voor om op mijn 44e de marathon van Rotterdam te lopen. Dit vond ik een mooie leeftijd omdat ik in 1944 ben geboren. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn eerste marathon liep ik uit in een tijd van 3 uur en 38 minuten. Niet slecht als je het mij vraagt!”

3 marathons in 5 weken
“Ik werd besmet met het hardloopvirus en liep sindsdien minimaal één marathon per jaar. Op mijn 51e liep ik mijn beste tijd: 3 uur en 6 minuten, net niet onder de 3 uur. Hier baalde ik wel van omdat ik nog nooit zo fit was geweest. In de laatste weken voor de marathon ging mijn wekelijkse trainingsafstand vaak over de 120 kilometer heen! Ik heb zelfs een keer drie marathons in vijf weken gelopen.”

Supermarathonmaster
“Mijn omgeving vraagt zich vaak af waarom ik zoveel marathons loop. Het is een soort verslaving. Je wilt telkens beter worden en als je dan ook daadwerkelijk je persoonlijk record verbreekt, denk je: misschien loop ik de volgende keer wel nóg harder! Mijn marathonliefde is zelfs bekroond met een titel. Ik mag mezelf sinds mijn 10e marathon in Rotterdam een supermarathonmaster noemen en momenteel sta ik als 15e man op de ranglijst van meeste marathons gelopen in Rotterdam, hoe leuk is dat!”

Kippenvelmoment
“De marathon van Rotterdam heeft een speciaal plekje in mijn hart. Op de eerste plaats omdat ik een geboren Rotterdammer ben, ja dat ken je wel horen! Op de tweede plaats omdat het publiek fenomenaal is. De route door Kralingen en Crooswijk doet me altijd denken aan het wielerparcours in de Alpe d’Huez. Soms is het zo smal dat je degene voor je niet kunt inhalen, je wordt dan echt gedragen door het publiek. Om als afsluiter te finishen op de Coolsingel, geeft mij altijd weer een kippenvelmoment.” Tekst gaat verder onder foto

John en kleinkinderen tijdens drinkstop

Conditie ging achteruit
“Toen ik last kreeg van hartritmefalen en er maagdarmleverkanker bij mij werd ontdekt, viel ik in een gat. Mijn conditie ging fors achteruit waardoor ik drie jaar geen marathon heb kunnen lopen. Na mijn eerste chemobehandeling dacht ik: hier komen we makkelijk doorheen! Hier dacht ik na mijn achtste behandeling wel anders over. De energie die ik altijd had, was een stuk lager geworden. Ik wilde van alles ondernemen maar mijn lichaam gaf aan vooral te willen rusten. Gelukkig zijn de behandelingen aangeslagen en zijn de tumoren sterk afgenomen. Ik ben alle medici en iedereen die bij mijn genezing is betrokken ontzettend dankbaar!”

Als laatste finishen
“Ik probeer langzaamaan het hardlopen weer op te pakken en heb afgelopen april weer een marathon gelopen. Al is mijn conditie natuurlijk niet zoals het ooit is geweest. Maar ook al moet ik af en toe stukjes gaan wandelen, ik zorg ervoor dat ik mijn driewekelijkse trainingen afmaak. Ik vind het belangrijk om met mijn gezondheid bezig te blijven, zodat ik mezelf fysiek en mentaal sterker voel. En om mezelf voor te bereiden op de dag die misschien wel komen gaat: als laatste finishen op de marathon van Rotterdam samen met mijn kleinkinderen in de hand. En met al die politiemotoren, ik heb nog nooit zoveel politie achter me aan gehad 😉.”

Vind ik leuk | 26